κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω... έγραψε η Λίνα Νικολακοπούλου και ράγισαν καρδιές κάθε ηλικίας. Έτσι είναι οι στίχοι "χτυπούν" κατευθείαν στην καρδιά.
Κάπως έτσι μια συγκεκριμένη φιγούρα τους τελευταίους μήνες τριγυρίζει στα όνειρά μου μιας και η πραγματικότητα δεν είναι αρκετή. Σύμφωνα με τον Φρόϋντ, το όνειρο ειναι η γέφυρα ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο. Έχει ψυχολογική σημασία και νόημα. Είναι συνήθως ένα μονοπάτι το οποίο οδηγεί στον ασυνείδητο κόσμο των καταπιεσμένων από την ηθική συνείδηση πόθων.
Γενικά υπάρχουν πολλές σχετικές θεωρίες, αλλά ψυχαναλυτής δεν είμαι οπότε δεν θα το αναλύσω περισσότερο. Όπως και να χει το highlight είναι ότι ακόμη και στον ύπνο μου σε ζητώ. Το ευχαριστιέμαι ρε παιδί μου, που ακομη και κει σε βλέπω και δεν με αφήνεις σε ησυχία! Ναι ναι τόσος μαζοχισμός. Άλλες φορές είναι ωραίο όνειρο, άλλες πάλι εφιάλτης και μόλις ξυπνήσω καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που ρυθμισα το ξυπνητήρι.
Φευ...
Θα μου περάσει ή μήπως να κάναμε και εμείς κάτι;
Λέω εγω τώρα....!
Α.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου